potwierdzić się

См. также в других словарях:

• potwierdzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. potwierdzać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potwierdzać się – potwierdzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} okazywać się prawdziwym, pewnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zarzuty potwierdziły się w pełni. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potwierdzić — dk VIa, potwierdzićdzę, potwierdzićdzisz, potwierdzićtwierdź, potwierdzićdził, potwierdzićdzony potwierdzać ndk I, potwierdzićam, potwierdzićasz, potwierdzićają, potwierdzićaj, potwierdzićał, potwierdzićany «stwierdzić, poświadczyć prawdziwość,… …   Słownik języka polskiego

• nie powstydziłby się — {{stl 8}}{ktoś} {{/stl 8}}nie powstydziłby się {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś, kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} coś jest wysokiej próby, najwyższej jakości, znakomite i ktoś uchodzący za autorytet mógłby to potwierdzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Najwybitniejsi …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potwierdzenie — n I 1. rzecz. od potwierdzić. 2. lm D. potwierdzenieeń «pismo potwierdzające; podpis potwierdzający» Nadesłać potwierdzenie odbioru dostaw surowca. potwierdzenie się rzecz. od potwierdzić się …   Słownik języka polskiego

• pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… …   Słownik języka polskiego

• prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… …   Słownik języka polskiego

• trzeba — 1. Komuś dużo nie trzeba «ktoś jest tak pobudliwy, że wystarczy słaby bodziec, impuls, aby gwałtownie zareagował»: Wystarczyło jedno przypadkowe spojrzenie w kierunku stolika, przy którym siedzieli bandyci. Im dużo nie trzeba. Myślą, że mają… …   Słownik frazeologiczny

• uznać — dk I, uznam, uznasz, uznają, uznaj, uznał, uznany uznawać ndk IX, uznaję, uznajesz, uznaćwaj, uznaćwał, uznaćwany 1. «dojść do wniosku, że coś jest słuszne, właściwe, konieczne, obowiązujące; orzec» Uznać czyjeś prawa do spadku. Nie uznawać… …   Słownik języka polskiego

• zaprzysiąc — a. zaprzysięgnąć dk Vc, zaprzysiącsięgnę, zaprzysiącsięgniesz, zaprzysiącsięgnij, zaprzysiącsiągł, zaprzysiącsięgła, zaprzysiącsięgli, zaprzysiącsiężony, zaprzysiącsiągłszy zaprzysięgać ndk I, zaprzysiącam, zaprzysiącasz, zaprzysiącają,… …   Słownik języka polskiego

• poprzeć — dk XI, poprzećprę, poprzećprzesz, poprzećprzyj, poprzećparł, poprzećparty, poprzećparłszy popierać ndk I, poprzećam, poprzećasz, poprzećają, poprzećaj, poprzećał, poprzećany 1. «pomóc komuś w działaniu; przyczynić się do rozwoju, realizacji… …   Słownik języka polskiego